kompleks durumun bipolar uçları

suçlu hissediyorum
salak gibi, korkudan bayılacak
gözlerimin içi acıyor kaçırırken önüme
boğazım tırtıklı hortumlar gibi
tükürüğümü tırmalıyor
açıklamasını bilmediğim sebepler için

bir özrüm yok
suçluluk kaşıntı kadar ucuz bir acı
karşımdaki ya da benim için
özel bir tınısı yok

son veremediğim korkular ve hazlar
aynı cephede bana savaşıyor bugün
yarın ben yine biraz suçlu hissedeceğim
her iki duygum için
ve
gözümü kaçıracağım, ters tarafa
artık oyun ne taraftaysa

geleceğimi hayal ediyorum
bayılacak gibi, korkudan
açıklamasını bilmiyorum
bir saati bir yılda yaşamak varken
anlamak için acaba bir gün sıkılınabilir miydi bundan?
nereden bileceğim, bilemeyeceğim
ben ermiş değilim