Hücre

dikkat!
benim sınırımdasınız
içeri düşüyoruz, üzerimde yürüyorsunuz
etrafımda dolaşıyorsunuz
buyrun mayın tarlama, kahvem var
iç beni, sömür
ölüm yanıbaşında
ömür sigaranın ucunda yanıyor
siz de yanık kokuyorsunuz

dağıldı
odam, kafam ve makyajım
bedenimde yeni hüceler bölündü, alışmadığım
etrafındakiler çoktan gruplaşmış
bir kalabalığa doğdular
sayıları arttıkça büyüyor bedenim
dev anası bir yalnızlık bebeği
ben eskiyorum

hayatla bir zorum var
dikkat
dağıldı bir kere
bakmamam gereken yerlerde gözüm
odağımdan çıktı
sizin üzerinizde ve de
soğuk ellerimin altında
ölü toprağı, iç kulağı ve tüm dış sesleriyle
kaşıntılı bir yalnızlık içerisinde
biri beni gelse de kaşısa diye oturdum bekliyorum

kompleks durumun bipolar uçları

suçlu hissediyorum
salak gibi, korkudan bayılacak
gözlerimin içi acıyor kaçırırken önüme
boğazım tırtıklı hortumlar gibi
tükürüğümü tırmalıyor
açıklamasını bilmediğim sebepler için

bir özrüm yok
suçluluk kaşıntı kadar ucuz bir acı
karşımdaki ya da benim için
özel bir tınısı yok

son veremediğim korkular ve hazlar
aynı cephede bana savaşıyor bugün
yarın ben yine biraz suçlu hissedeceğim
her iki duygum için
ve
gözümü kaçıracağım, ters tarafa
artık oyun ne taraftaysa

geleceğimi hayal ediyorum
bayılacak gibi, korkudan
açıklamasını bilmiyorum
bir saati bir yılda yaşamak varken
anlamak için acaba bir gün sıkılınabilir miydi bundan?
nereden bileceğim, bilemeyeceğim
ben ermiş değilim