Platonik

korkuyla tıslayan bir bakireydi
ellenmeye alışması,
oynamayı öğrenmesi,
kirlenmesi
zaman alan güzel bir süreçti.
hep bana ait olsun istedim
her karşılaşmamızda başka bir yabancı,
huyu suyu değişmiş
büyümüşlüğüne rağmen tanıdık bir simayla
sevmelerini kıskandım onu
beğenmelerini, güzelliğinin evrenselliği
kabullenemediğim bu değildi,

hiç bir anlamda o benim değildi,
ilk dokunan da ben değildim,
sonunda da beni sevmeyecekti
sadece dışardan bakanlardan biri gibi
onun haklı gerçeğini değil
kendi konumumdaki vasıfsızlığı kaldıramıyordum.

ama yine de bir gün daha güzeli hayatımda olabilirdi
o ne de olsa herhangi bir sokak kedisi

19.4.2010 22:50